पादरी सनातन उपासक बने

पादरी सनातन उपासक बने

डा. विवेक आर्य 

(यो एक पादरीको सत्य कथा हो जसमा पादरीले सत्य ज्ञान प्राप्त गर्ना साथ आफ्नो आत्मासँग न्याय गर्दै न केवल सत्य मार्गको वरण गरे परन्तु अरुलाई पनि यो मार्ग बताउनको लागि आफ्नो जीवन समर्पित गरे )

यो घटना सन् १९५४ या १९५५ को हो । तिनताक मिस्ट। नाम गरेका एक ईसाई पादरी भारतको अम्बालामा बस्दथे जसलाई मानिसहरु प्रेमपूर्वक लाट साहब भनेर सम्बोधन गर्दथे । उनलाई उच्चस्तरीय ईसाई संरक्षण प्राप्त थियो । एक दिन पादरीले घोषणा गरे कि उनलाई येशु ख्रीष्टमा पूर्ण विश्वास छ र उनी कुनै पनि मृत व्यक्तिमाथि हाथ राखेपछि ऊ पुनर्जीवित हुनसक्छ । डा. हरिप्रकाश गुरुकुल काँगडीका स्नातक थिए र पक्का आर्य समाजी पनि थिए । उनले यो चुनौतिलाई स्वीकार गरे तथा यो पनि निश्चय गरे कि जो पनि पक्ष पराजित हुन्छ त्यसले विजयी मत स्वीकार गर्नुपर्ने हुन्छ । शास्त्रार्थको लागि आर्यसमाजका प्रसिद्ध शास्त्रार्थी पण्डित शान्ति प्रकाशजीलाई बोलाइयो तर समस्या यो भयो कि शास्त्रार्थ हुने दिनसम्म कुनै पनि मृतकको शव प्राप्ति भएन । शास्त्रार्थको दिन आर्य समाजका मन्त्री श्री चुनीलालले प्रातः एक मृत कौवा भेटे । त्यसलाई यौटा थैलोमा राखेर उनी शास्त्रार्थ स्थलमा आफूसँग लगे । पण्डित शान्ति प्रकाशजीले शास्त्रार्थ पूर्व यो सोधे कि केवल मृतक मनुष्यको शवलाई मात्र जीवित पार्न सकिन्छ कि पशुपक्षीको मृत शवमा पनि प्राण हाल्न सकिन्छ ? त्यसमा पादरीले भने कि उनी कुनै पनि मृत शरीरमा प्राण हाल्न सक्छन् । पादरीलाई यो विश्वास थियो कि आर्य समाजका शास्त्रार्थीले कुनै पनि मृतको शव ल्याउन सक्नेछैनन् र उनको घोषणाको घोषणाको परीक्षा हुनसक्नेछैन । पण्डित शान्तिप्रकाशजीले तब घोषणा गरिदिनुभयो कि हामीले त कुनै मृतकको शव ल्याउन सकेनौँ । उपस्थित हुनेहरुमा यदि कसैले कुनै प्राणीको शवको व्यवस्था गरेको भए कृपया अगाडि आउनुहोस् । यो सुनेर पण्डित चुन्नीलालले मञ्चमा मृत कौवाको शव ल्याएर राखे । पंण्डितजीले पादरी साहबका अगाडि त्यो शव राखेर भने यो शवमा प्राण प्रविष्ट गराउनुहोस् । पादरी साहब १५ मिनेट सम्म त्यस कौवाको शरीरमा हात घुमाएर प्रार्थना गरिरहे । मानिसहरु त्यस दृश्यलाई धैर्यताका साथ हेरिरहेका थिए । १५ मिनेट पछि आर्यसमाजको जय , स्वामी दयानन्दको जय , पंडित शान्ति प्रकाशको जय आदि गगनभेदी नाराका साथ समारोह स्थान नै गुञ्जायमान भयो । 

पादरी गिल साहिबले आफ्नो पराजय स्वीकार गरे र ईसाई मत त्याग गरेर आर्यसमाजमा प्रवेश गरे । उनको नाम परिवर्तन गरेर सुरजन दास राखियो र उनले आर्य समाजको पछिका दश वर्षसम्म सेवा गरे ।

यदि यसै प्रकारले सबै ईसाई पादरीहरुलाई यदि सत्य मार्ग देखाइयो भने न केवल उनीहरुको कल्याण हुन्छ परन्तु अनेक हिन्दुहरुलाई पनि धर्मान्तरणबाट पनि बचाउन सकिन्छ ।